wandeling in het park

Kleinzoon Liam is al vroeg gebracht. Dat betekent een lange ochtend waarvoor ik iets moet verzinnen om het leuk te houden voor Liam. Hij is twee en kan zich uitstekend vermaken maar er komt een moment dat hij de box zat is. Ik stofzuig de vloer en dweil hem na zodat Liam straks over de grond kan kruipen.

Om half elf ga ik met Liam in de kinderwagen wandelen in het park. Hij herkent veel geluiden. Er is niemand in het park, zelfs geen mensen die hun hond uitlaten. Achter me loopt een jogger. Ik vraag me ineens af of ik hier wel veilig loop. Ik krijg een naar gevoel in mijn lijf. Ik ben kwetsbaar op dit stuk. Als er iets gebeurt, hoort niemand me. En ik heb de verantwoording voor andermans kind. De jogger gaat rennen en zegt me in het voorbijgaan gedag. Ik loop door maar het nare gevoel blijft. Ik hoor dat er nog iemand achter me is. Ik kijk om en zie iemand langzaam achter me fietsen. Hij rijdt me voorbij en ik zeg hallo. Even verder gaat hij op een bankje zitten. Ik vraag me af of ik om zal keren maar besluit verder te gaan. Ik zeg tegen de vent: “Zo! Even lekker aan het genieten? Ik wil vooral niet laten merken dat ik me akelig voel. Hij mompelt wat in een vreemde taal “Spreek je geen Nederlands?” “Polska.” Ik loop verder en voel dat hij me nakijkt. Hij ziet vast mijn tas bungelen.
Ik kan contact maken met engelen en ik roep Aartsengel Michael. Hij is er vrijwel meteen. Hij voelt mijn angst en zet mij en de kinderwagen met Liam erin in een beschermend licht. Er kan me niets gebeuren. Door het licht, wat onzichtbaar is, kan die vent niet bij me komen. Ik moet vertrouwen hebben maar angst laat je niet meer helder denken
Ik moet het donkere gedeelte van het park door. Ik ga sneller lopen. Ik zie de vent weer op de fiets achter me aankomen. Ik zie op het open gedeelte twee mensen wandelen. Ik kijk achterom en zie de vent van zijn fiets afstappen. Ik ga nog harder lopen. Mijn hart bonkt.
Opgelucht bereik ik het open gedeelte. De vent komt weer aangefietst en slaat linksaf een ander pad op, mij nakijkend. Zal hij mijn angst gevoeld hebben? Ik ben nooit bang maar was het nu wel. En angst trekt kwaadwillenden aan. Ik zucht maar eens diep.
Ik bedank Aartsengel Michael. Ik zal nooit weten of er werkelijk iets gebeurd zou zijn. Er gebeuren wel vaker rare dingen in een park. Ik ga een andere weg weer naar huis. Liam heeft niets gemerkt van mijn angst. Ik krijg van hem een big smile.

Boek

Vandaag is het een bedrijvige dag. Mijn kleinzoon is vandaag weer hier en dat is druk, maar ook altijd een feestje. En tussen de bedrijven door probeer ik de laatste hand te leggen aan mijn nieuwe boek, het vervolg van Dorre bloemen en piranha’s.
Het is een bijzonder boek. Doordat ik mijn paranormale gave ontdekte en ineens kon communiceren met gene zijde, is er veel gebeurd. Ik kreeg inzicht hoe het aan gene zijde is. Het werd me duidelijk hoe mijn man zijn dood en de dagen er na ervaren heeft. Ik kreeg antwoord op al mijn vragen. Alleen had ik nog niet geleerd hoe ik de bezoeken van entiteiten kon sturen. Er waren momenten dat ik doodsbang was. Zelfs zo erg dat ik bijna flipte. Het klinkt gek, maar een concert van Marco Borsato heeft me weer met beide benen op de grond gezet. Daarna ben ik hulp gaan zoeken bij een medium. Dit hele verhaal staat beschreven in het boek en ik hoop dat het in het najaar uitkomt.
De werktitel is; Dikke tranen en transparante geesten en het zal waarschijnlijk de definitieve titel worden.

Mijn indianennaam

Op de een of andere manier voel ik me verbonden met de indianen. Als ik mijn naam zou veranderen in een indianennaam dan zou het blauw licht worden. Waarom. Ik heb eens gehoord van een medium dat ik vaak door blauw licht omgeven ben. Ooit ben ik indiaan geweest en de voorouders zijn regelmatig bij me. Ik ben gevoelig voor drums. Het maakt heel veel bij me los en als ik rustig lig met mijn ogen dicht, dan zie ik vaak indianentaferelen voor me. Ik ben gek op veren , maar dan wel veren die ik in de natuur vind. Ik houd van mooie stronken en van weidse uitzichten. Ik ben jaren terug in Amerika in een indianenreservaat geweest en was erg onder de indruk van de leegte met af en toe een plek met pioniershuizen, (lijken veel op een stacaravan). Daar woonden indianen. Op eenzame plekken zag ik ronde hutjes bestemd voor de rituelen en ik had er graag willen kijken. Indianen zag ik niet, alleen in het hotel. Dat werd gerund door indianen maar ze waren niet erg toegankelijk.
Ik heb gedanst met afstammelingen van de Hopi indianen en dat was indrukwekkend. Dus de indianennaam blauw licht klinkt niet vreemd in de oren.

Terwijl ik dit schrijf. Krijg ik contact met Malakerre, mijn indiaanse gids. Hij zegt:
Blauw licht past bij jou. In indianentaal zou het zijn Nelooptake. Je hebt inderdaad blauw licht om je heen en dat betekent dat je veel contact hebt met het universum. Ie indiaanse voorouders zijn vaak bij je en geven je raad en wijsheid naast je hoofdgids en de andere gidsen die je begeleiden. Het is waardevol voor jou je roots te kennen en dat verklaart ook heel veel. Je zult altijd mensen willen helpen, je houdt van de natuur, je houdt van trommels en je bent graag met mensen buiten. In afzondering kun je heel goed tot jezelf komen. Dat deed je ook toen je tot onze indianenstam behoorde. Ik was je broer en heb je veel geleerd. Ik wil je nog meer leren en gelukkig sta je er nu voor open. Je weet precies wat je moet doen. Nu niet meer twijfelen. Heb geduld. Ik zal je helpen.
Voor altijd jouw Malakerre.

Vervolgens gaan we samen tekenen. De energie van Malakerre stroomt door mijn arm en hand en hij gebruikt mijn hand om te tekenen. Hij tekent mij als indiaan en zichzelf.

Bericht van Michael jackson

Bericht van Michael Jackson

Gisteravond en vanmorgen had ik weer contact met Michael Jackson. Hij wilde samen met mij tekenen en dat hebben we gedaan via mijn hand. Automatisch schrift heet dat. Via automatisch schrift kwam ik een paar jaar geleden voor het eerst in contact met de geestenwereld. En nu communiceer ik regelmatig op die manier.
M.J. had het volgende te vertellen:

My mother was a nice woman.
She always cared for me
But suddenly there was an angel.
He took me away so my mother was free.
Her care had become too much.
She was old and grey and
the time she still does have,
has to be free of sorrow.
Now she is taking care of my children
And I am watching them to see
if they get care enough.
Some day I will see them again
But first they have to grow up
And do what they like to do in life.
Probably they will make music.
I will help them to show the world
that Michael Jackson is still alive.
I miss you all. My dead came suddenly
But it wasn’t yet my time.
I still had so much to do on earth.
Now I am watching the world from heaven.
And when I see people enjoying my music and
try to dance like me,
I got filled up with warm feelings and great joy.
My world is still there, only I stepped out
to be in heaven,
where it is beautiful en peaceful
and free of pain and sorrow.
I am happy here and I have a lot to do.
That gives me much satisfaction.
Both worlds are mine now;
the normal world and the spirit world.
I give you lots of love.

Yours truly M.J.