Na lange tijd heb ik weer eens contact via automatisch schrift. Het volgende komt op papier:
Ik ben blij dat je even de rust kan vinden om te schrijven. Het is al weer zo lang gelden dat we op deze manier contact hadden. Ik vind dat je een enorme ontwikkeling hebt doorgemaakt. Je bent veel zelfverzekerder, staat beter in het leven en toch bespeur ik nog iets van terughoudendheid. Je durft nog niet helemaal je eigen ik te laten zien, bang voor commentaar.
In aanwezigheid van de kleinkinderen ben je jezelf, dan durf je je zachte kant te laten zien. Deed je dat ook maar bij volwassenen. Je bent bang dat ze je raar zullen vinden en daardoor sluit je je af. Je hebt veel behoefte aan genegenheid en die krijg je niet altijd. Je moet wat meer open zijn. En dan heb je maar eens ruzie... Maar wees eerlijk, ook naar jezelf. Die ruzie gaat wel weer over. Iedereen heeft zijn eigen karakter. Je zit niet altijd op een lijn met de ander dus is het niet zo verwonderlijk dat er ook wel eens botsingen zijn. So be it. Geeft niks. Je leert er weer van. Het hele leven is een leerschool. Je wordt er alleen maar beter van. Bij de een duurt het alleen wat langer dan bij de ander. Dat zijn de mensen met het bekende bord voor hun hoofd. Ik zou graag willen dat je wat meer aan jezelf denkt. Je geeft altijd maar, maar neem ook eens een keer. Dat is echt nodig. Ook wil ik dat je wat vaker naar buiten gaat. Steeds binnen zitten is niet goed. Ik weet dat je veel buiten bent geweest tijdens de vakantie en dat moet je doorzetten. Elke dag minstens een half uurtje buiten geeft je de nodige energie.
Ik wil je ook nog graag vertellen dat er mooie dingen gaan gebeuren. Daar zul je erg blij van worden en laat het maar over je heen komen.
Tot zover het bericht. Tja, geven en nemen, de balans is vaak ver te zoeken en ik denk dat het voor velen geldt. Geven is altijd leuk, maar nemen moeten we echt nog leren. Vooral vrouwen hebben daar moeite mee. Meer open zijn, moeilijk. Het is zo veilig om in je schulp te kruipen.
Ik ben blij dat je even de rust kan vinden om te schrijven. Het is al weer zo lang gelden dat we op deze manier contact hadden. Ik vind dat je een enorme ontwikkeling hebt doorgemaakt. Je bent veel zelfverzekerder, staat beter in het leven en toch bespeur ik nog iets van terughoudendheid. Je durft nog niet helemaal je eigen ik te laten zien, bang voor commentaar.
In aanwezigheid van de kleinkinderen ben je jezelf, dan durf je je zachte kant te laten zien. Deed je dat ook maar bij volwassenen. Je bent bang dat ze je raar zullen vinden en daardoor sluit je je af. Je hebt veel behoefte aan genegenheid en die krijg je niet altijd. Je moet wat meer open zijn. En dan heb je maar eens ruzie... Maar wees eerlijk, ook naar jezelf. Die ruzie gaat wel weer over. Iedereen heeft zijn eigen karakter. Je zit niet altijd op een lijn met de ander dus is het niet zo verwonderlijk dat er ook wel eens botsingen zijn. So be it. Geeft niks. Je leert er weer van. Het hele leven is een leerschool. Je wordt er alleen maar beter van. Bij de een duurt het alleen wat langer dan bij de ander. Dat zijn de mensen met het bekende bord voor hun hoofd. Ik zou graag willen dat je wat meer aan jezelf denkt. Je geeft altijd maar, maar neem ook eens een keer. Dat is echt nodig. Ook wil ik dat je wat vaker naar buiten gaat. Steeds binnen zitten is niet goed. Ik weet dat je veel buiten bent geweest tijdens de vakantie en dat moet je doorzetten. Elke dag minstens een half uurtje buiten geeft je de nodige energie.
Ik wil je ook nog graag vertellen dat er mooie dingen gaan gebeuren. Daar zul je erg blij van worden en laat het maar over je heen komen.
Tot zover het bericht. Tja, geven en nemen, de balans is vaak ver te zoeken en ik denk dat het voor velen geldt. Geven is altijd leuk, maar nemen moeten we echt nog leren. Vooral vrouwen hebben daar moeite mee. Meer open zijn, moeilijk. Het is zo veilig om in je schulp te kruipen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten