Zondag 23 januari 2011
Middernacht.
Het is middernacht. Eigenlijk zou ik moeten gaan slapen maar ik ben nog erg wakker. De televisie staat uit, de laptop is afgesloten en toch kan ik er niet toe komen om naar bed te gaan. Mijn gedachten gaan terug naar de afgelopen week. Een drukke week. Ik was alle dagen druk bezig. Er zijn een paar vaste activiteiten., de schrijfcirkel, de quiltclub en oppassen op kleinzoon..
In de schrijfcirkel vind ik veel voldoening.( zie http://www.schrijfcirkel.nl/ ) Het is heerlijk om samen te schrijven en om elkaars teksten te horen. Er worden zulke bijzondere teksten geschreven, verrassende teksten ook. Het lijkt wel of je, al schrijvend met elkaar, meer van jezelf aan het papier durft toe te vertrouwen. Je komt heel dicht bij je gevoel. Soms lijkt het wel of de woorden door iemand anders opgeschreven worden. Of je buiten jezelf treedt. Zo voelt dat bij mij. Ik krijg er veel energie van. De deelnemers ervaren het ongeveer hetzelfde.
De dagen dat ik oppas op mijn kleinzoon van bijna drie met het syndroom van Down zijn een cadeautje. We hebben zo’n geweldige band. Je kunt merken dat hij vertrouwen in me heeft. De dagen bij mij geven hem structuur. Hij weet al precies wat er gaat gebeuren. Net als bij zijn ouders thuis. Ik praat en zing veel met hem, lees boekjes en ik merk dat hij snel de dingen leert. Zijn ontwikkeling gaat in zijn eigen tempo en ik ben heel trots als hij weer iets nieuws geleerd heeft.
De quiltclub is een gezellige, creatieve club. We wisselen ideeën uit, gaan ook materialen ruilen en het belangrijkste is dat we ook aan een quilt werken. Dat kan een eigen werkstuk zijn of een gezamenlijk project. Waarbij we allemaal dezelfde opdracht uit werken. Ik kan daar mijn creativiteit helemaal in kwijt.
Met al mijn andere activiteiten erbij gaat de week snel om. De tijd vliegt. Soms zou ik willen dat een dag 48 uur had. Maar het is beter om op tijd rust te nemen. Dat doe ik dan door middel van meditatie. Dat wordt het tijd om met mijn paranormale kant bezig te zijn. Ik zou me daar veel meer in willen trainen maar de tijd ontbreekt gewoon. En soms zit je in zo’n flow dat je de rust niet kunt vinden.
Ik heb geen betaalde baan meer, maar ik heb het drukker dan ooit. En dat is fijn. Zo kan ik mijn gedachten afleiden van het grote verdriet; de dood van mijn man en van mijn zus. Ik worstel daar nog regelmatig mee. Natuurlijk laat ik mijn verdriet toe. Ik moet nu eenmaal door het rouwproces heen en ik ben een flink eind op weg. Ik heb vertrouwen in de toekomst en ben blij dat ik iets voor anderen kan betekenen. Ik moet alleen oppassen dat ik mezelf daarbij niet vergeet.
Middernacht.
Het is middernacht. Eigenlijk zou ik moeten gaan slapen maar ik ben nog erg wakker. De televisie staat uit, de laptop is afgesloten en toch kan ik er niet toe komen om naar bed te gaan. Mijn gedachten gaan terug naar de afgelopen week. Een drukke week. Ik was alle dagen druk bezig. Er zijn een paar vaste activiteiten., de schrijfcirkel, de quiltclub en oppassen op kleinzoon..
In de schrijfcirkel vind ik veel voldoening.( zie http://www.schrijfcirkel.nl/ ) Het is heerlijk om samen te schrijven en om elkaars teksten te horen. Er worden zulke bijzondere teksten geschreven, verrassende teksten ook. Het lijkt wel of je, al schrijvend met elkaar, meer van jezelf aan het papier durft toe te vertrouwen. Je komt heel dicht bij je gevoel. Soms lijkt het wel of de woorden door iemand anders opgeschreven worden. Of je buiten jezelf treedt. Zo voelt dat bij mij. Ik krijg er veel energie van. De deelnemers ervaren het ongeveer hetzelfde.
De dagen dat ik oppas op mijn kleinzoon van bijna drie met het syndroom van Down zijn een cadeautje. We hebben zo’n geweldige band. Je kunt merken dat hij vertrouwen in me heeft. De dagen bij mij geven hem structuur. Hij weet al precies wat er gaat gebeuren. Net als bij zijn ouders thuis. Ik praat en zing veel met hem, lees boekjes en ik merk dat hij snel de dingen leert. Zijn ontwikkeling gaat in zijn eigen tempo en ik ben heel trots als hij weer iets nieuws geleerd heeft.
De quiltclub is een gezellige, creatieve club. We wisselen ideeën uit, gaan ook materialen ruilen en het belangrijkste is dat we ook aan een quilt werken. Dat kan een eigen werkstuk zijn of een gezamenlijk project. Waarbij we allemaal dezelfde opdracht uit werken. Ik kan daar mijn creativiteit helemaal in kwijt.
Met al mijn andere activiteiten erbij gaat de week snel om. De tijd vliegt. Soms zou ik willen dat een dag 48 uur had. Maar het is beter om op tijd rust te nemen. Dat doe ik dan door middel van meditatie. Dat wordt het tijd om met mijn paranormale kant bezig te zijn. Ik zou me daar veel meer in willen trainen maar de tijd ontbreekt gewoon. En soms zit je in zo’n flow dat je de rust niet kunt vinden.
Ik heb geen betaalde baan meer, maar ik heb het drukker dan ooit. En dat is fijn. Zo kan ik mijn gedachten afleiden van het grote verdriet; de dood van mijn man en van mijn zus. Ik worstel daar nog regelmatig mee. Natuurlijk laat ik mijn verdriet toe. Ik moet nu eenmaal door het rouwproces heen en ik ben een flink eind op weg. Ik heb vertrouwen in de toekomst en ben blij dat ik iets voor anderen kan betekenen. Ik moet alleen oppassen dat ik mezelf daarbij niet vergeet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten